نماز بخون با خدا باش
چگونه نماز خواندن غم و غصه را از دل بیرون برده و موجب آرامش می گردد؟
نماز نیایش و مناجات با خدا است و البته غیر از نماز، راه های دیگر وجود دارد:
دعا، ذکر، تسبیح و تقدیس، تلاوت قرآن و... هر یک از اینها به نوعی
نیایش و مناجات با خدا است: اما نماز در میان اینها،مانند خورشید فروزانی
است که با نور خیره کننده خود، گوی سبقت را از دیگران ربوده است.
نماز، از مهم ترین واجبات و عبادات است و هیچ فریضه
و عبادتی در فضیلت و ارزش با آن برابری نمی کند.
عبادت فقط مخصوص در نماز نیست و چندین عبادت دیگر نیز وجود دارد
که انسان باید علاوه بر نماز، آنها را نیز به جای آورد: عباداتی چون:
زکات، حج، خمس، جهاد، روزه،امر به معروف و ...که هر کدام از
اینها نقش سازنده و تربیتی مهمی بر انسان دارند:
ولی در این میان، نقش نماز،بسیار سازنده تر از همه آنها است.
از برجسته ترین و مهم ترین آثار نماز می توان به
« کسب آرامش و ایجاد سکون در آدمی » اشاره کرد.
انسان در امواج زندگی و در کشاکش رنج ها بلاها به تکیه گاهی نیازمند است
که بدان پناه برد و درون پر اضطراب خود را بدان آرامش بخشد
و این تکیه گاه جز یاد خدا، چیز دیگری نمی تواند باشد.
خدا به نماز و نیایش ما نیازی ندارد و این ماییم که به خدا و به نماز
که وسیله ارتباط ما با خدا است – نیازمندیم. نماز، تسلی بخش دل های
خسته،مایه روشنی و صفای جان و وسیله ارتباط مداوم بنده با خدای
جهان است. این ارتباط انسان ضعیف و محدود با خدای نامحدود،
در برابر مشکلات و در نشیب و فرازها، به انسان نیرو می بخشد.
نماز، عطف دل به سوی آفریدگار جهان است، انسان سرگشته
و حیوان، سکون و آرامش خود را تنها با روی آوردن به خدا می یابد.
نور من وینسنت گریسی می گوید:
« دعا و نماز، بزرگترین نیرویی است که برای مبارزه با دشواریهای زندگی
روزانه و به دست آوردن آرامش روحی، شناخته شده است. گفت و گو
با خدا،باید عادت همیشگی آدمی شود. نه این که چون درماندگی به
نهایت رسید، رو به خدا کنیم و ... نخستین قاعده دعا و نیایش، آن است
که ضمیر ما را آرام می کند و قلب دردناک ما را شفا می بخشد
و در کاری که در پیش داریم بصیرت و روشنی فراهم می آورد.»
پس می توان به صراحت گفت که: نماز و نیایش، غامل سازنده ای است
که مقاومت و ایستادگی آدمی را در نشیب و فرازهای زندگی، حفظ می کند
و نمازگزار در مقابل هر خیر و شر و هر اقبال و ادباری، تحمل خویش را حفظ نموده و به هر بادی نمی لغزد.
خداوند می فرماید: « ان الانسان خلق هلوعاً * الا المصلین* الذین هم علی صلاتهم دائمون:
همانا انسان حریص آفریده شده است: وقتی شری به او برسد، فریاد
می کشد و جزع می کند و هرگاه خیر و نعمتی به او برسد.
بخل می ورزد، مگر نمازگزاران که اینان، افرادی هستند که بر نماز
خویش مداومت می کنند و به آن اهمیت می دهند.» (معرج، آیات 18-22).
رهبر فرزانه انقلاب، حضرت آیت الله خامنه ای درباره اثر نماز فرموده است:
« نماز تسلا بخش و آرامش گر دل های مضطرب و خسته
و به ستوه آمده و مایه صفای باطن و روشنی روان است. »
هم چنین فرموده است: « نماز با حضور و با توجه، نمازی که از یاد و
ذکر سرشار است، نمازی که آدمی در آن با خدای خود سخن می گوید
و به او دل می سپارد، نمازی که والاترین معارف اسلامی را پیوسته
به انسان می آموزد، چنین نمازی انسان را از پوچی و بی هدفی و ضعف
می رهاند و افق زندگی را در چشمش روشن می سازد و به او اهمیت
و اراده و هدف می بخشد و دل را از مسیر به کنج روی و گناه پرستی
نجات می دهد. از این رو است که نماز، در همه حالات حتی در میدان های
نبرد و سخت ترین آزمایش های زندگی – اولویت خود را از دست نمی دهد.
انسان همیشه به نماز محتاج است و در عرصه های خطر محتاج تر ».
(پیام معنویت، ص9و10).
در دل خلوت شب وه چه دل آراست نماز به دل خون شده آن لحظه تسلاست نماز
بامدادان که مؤذن به صلا برخیزد وای از آن دم که چه زیبا چه مصفاست نماز
روح بشکفته نیازی به طبیبان نبرد که شفابخش ترین نسخه دل هاست نماز
در تبیین این مسأله، بهترین شاهد و نیکوترین استدلال کننده،
قرآن کریم است که با یک جمله، به تمام سئوالها و مشکلات
جواب می دهد و آن این است که حضرت حق فرمود:
« الذین آمنو و تطمئن قلوبهم بذکر الله تطمئن القلوب...»:
کسانی که ایمان آوردند و قلب هایشان با یاد خدا آرام گرفت،
آگاه باشید که تنها با یاد خدا، دل ها آرامش می یابد.» (الرعد،28).
و به راستی این حقیقت را می توان از معجزه های قرآن دانست که بشر امروز،
پس از پیمودن راههای دور و دراز، تدریجاً به اشتباه خود، واقف گشته
و فهمیده است که آنچه می خواهد، در زیر سایه مذهب و نیایش و ذکر خدا یافت می شود.
دیل کارندگی روان شناس مشهور غرب می نویسد:
در آمریکا، یه طور متوسط در هر 35 دقیقه یک نفر خودکشی می کند
و در هر دو دقیقه یک نفر دیوانه می شود. اگر این مردم از تسکین
خاطر و آرامش – که دین و عبادت به آدمی می بخشد- نصیبی داشتند،
ممکن بود، از اغلب این خودکشی ها و بسیاری از دیوانگی جلوگیری شود. »
(برای مطالعه بیشتر ر.ک:
آرامش در پرتو نیایش، رحیم کارگر، نشر روح )